SONDOWANIE STATYCZNE (CPTU)

Sondowanie statyczne (sondowanie CPTU) jest bowiem jedną z zaawansowanych inżynierskich technik badawczych zapewniających szczegółową identyfikację podłoża gruntowego, która z kolei daje bardzo szerokie spektrum możliwości interpretacyjnych i wykorzystania danych do rozwiązań najróżniejszych, szeroko pojętych geotechnicznych zadań inżynierskich. Terenowe badanie poprzez sondowanie statyczne, zwłaszcza metodą z pomiarem ciśnienia w porach gruntu (CPTU), należy do grupy badań najbardziej uniwersalnych i pozwalających na określenie największej liczby parametrów definiujących i identyfikujących wszechstronnie ośrodek gruntowy zarówno w aspekcie wskaźnikowym, wytrzymałości gruntów na ścinanie, jak i ich ściśliwości. Test sondowania statycznego pozwala określić m.in. następujące parametry gruntów:
- stopień plastyczności / stopień zagęszczenia;
- kąt tarcia wewnętrznego;
- wytrzymałość gruntu na ścinanie bez odpływu;
- spójność gruntu;
- współczynnik filtracji;
- moduł ściśliwości;
- moduł odkształcenia w warunkach bez odpływu;
- współczynnik parcia spoczynkowego;
- współczynnik konsolidacji;
SONDOWANIE CPTU — KORZYŚCI Z ZASTOSOWANIA
Sondowania statyczne (sondowanie CPTU) stosowane od lat na świecie, a w ostatnim
czasie również w Polsce, cieszą się coraz większym zaufaniem krajowych projektantów,
geotechników, inwestorów czy geologów. Stają się głównym standardem badawczym podłoża
gruntowego na potrzeby coraz to szerzej pojętego budownictwa. Ich przewaga nad innymi
metodami badań gruntów wynika m. in. z faktu, że badanie dostarcza danych charakteryzujących
w sposób ciągły profil gruntowy, a przy tym jest prowadzone w naturalnym stanie
naprężeń, uziarnienia przy zachowaniu warunków wilgotnościowych, co pozwala praktycznie
na jednocentymetrową identyfikację cech wskaźnikowych podłoża w oparciu o ciągły
odczyt bezpośrednich danych pomiarowych (qc, fs i u2) wraz z głębokością penetracji
końcówki sondy. Taka rozdzielczość wyników pozwala natomiast, podczas wielopoziomowej
interpretacji wzbogacanej dodatkowo parametrami zewnętrznymi (np. badania laboratoryjne
próbek gruntów), na bardzo dokładne określenie i identyfikację rodzaju gruntu, miąższości
i zasięgu występowania poszczególnych warstw, oszacowanie ich parametrów wytrzymałościowych
oraz odkształceniowych, a ponadto na ocenę jednorodności budowy geologicznej i ustalenia
historii obciążeń.
Ostateczny wynik daje bardzo szeroki wachlarz możliwości wykorzystania przy różnego rodzaju zadaniach geoinżynierskich i staje się podstawowym narzędziem poznawczym reżimu gruntowego na potrzeby projektowej praktyki inżynierskiej. Uzyskane spektrum danych charakteryzujących grunt może być również bezpośrednio wykorzystane m. in. do szacowania nośności i osiadania w przypadku projektowania fundamentów tak bezpośrednich, jak i głębokich (pośrednich). Rzeczywiste odzwierciedlenie warunków geologicznych pozwala z kolei optymalizować koszty związane z fundamentowaniem przy zachowaniu wartości nadrzędnej, jaką jest bezpieczeństwo konstrukcji.